Od Tyvsy-c.d Sanariona i Seanit-"Wygasłe Słońce" cz.5

Usłyszałam ryk,nad swą głową,a potem zobaczyłam jakieś zielono,białe coś lecące nad moją głową.Odwróciłam się do tyłu i zobaczyłam coś strasznego...
-Kendra!Nie!-wydarłam się na całe gardło,po czym podniosłam się z ziemi aby do niej podbiec.Obok wadery spostrzegłam ciało tygrysa
-Kendra!Nic ci nie jest?!-przytuliłam się do nieruchomego ciała ciotki,po chwili zobaczyłam,że podnosi łeb
-Tyv...sa...nie mart...-jej oczy się zamknęły,a głowa runęła na dół.Po mym policzku,po raz wtóry tego dnia poleciała łza,jedna,żadnej więcej...

~~~

Wokół mnie było całkiem ciemno,a na przeciwko mnie leżało ciało Kendry,koło mnie zaś siedział Sanarion.Ciekawe ci on tu robi,co się tak właściwie stało...nagle przeniosłam wzrok na ciotkę i już,przypomniało mi się co się stało...poczułam ból w okolicach mózgu,a potem moje oczy,zamiast widzieć to co było,przed mną pokazywały mi dziwne obrazy,aż w końcu przed mną pojawiła się Kendra...tylko,że jakaś taka bardziej biała...

-Nie załamuj się Tyvsa,to nie twoja wina,rozumiesz!?-jej twarz miała nieziemsko biały kolor,a jej włosy były dłuższe niż za zwyczaj

-To moja wina,zawsze będzie moja!Zawsze!-wokół zrobiło się czerwono,spojrzałam na swojej włosy,one płonęły.Nagle zobaczyłam siebie z innej perspektywy,tak jakbym patrzyła oczyma Kendry.Moje blizny lśniły mocną czerwienią,a oczy miały nadzwyczajnie niebieski kolor.Gdy przyjrzałam się sobie wystarczająco dobrze,znów znalazłam się w swoim ciele

-Co to było?-spytałam się 

-Tak wygląda twoja dusza,kiedy jesteś smutna,musiałam ci to pokazać...bo zaraz zobaczysz coś gorszego...duszę pogrążoną w...wyrzutach...Seth,chce się z tobą spotkać-mój ojciec,ale jak to,nie rozumiem,ciekawe po co?!Koło wadery pojawiło się coś co nie do końca przypominało wilka,ale chyba nim było.

-Ja nie chciałem umrzeć,Tyv przepraszam cię...za to,że ściągnąłem na ciebie tyle nieszczęść,proszę wybacz mi-powiedziało monstrum,które najwidoczniej było mym ojcem

-Wybaczam ci,nigdy nie miałam ci tego za złe-uśmiechnęłam się,Seth odwzajemnił ten gest.Wokół niego pojawił się ogień a potem,przed mną stanął ten Seth,którego znałam od zawsze.A potem wróciłam do zwykłego świata,a po mojej głowie zaczęła szumieć piosenka:

"Księżyc znika,

czy wróci nie wie nikt,

Spróbuj uratować blask,

odwiedzając nas,

w kaplicy Moon,

z wnuczką jej,

amuletem pogrzebanym w sakiewce,

masz godzinę,

pośpiesz się,

a odzyskasz blask jednej z gwiazd..."

-Muszę znaleźć Seanit-powiedziałam sama do siebie,zapominając o Sanarionie

-Idę z tobą,nie zostawię cię,znowu,bo jeszcze ktoś zginie-jego twarz była smutna,a w oczach nie było nic,samo cierpienie

-To nie twoja wina,dam sobie radę-podeszłam do ciotki i zdjęłam z jej szyi sakiewkę,a potem zaczęłam biec,a Sanrion za mną...

<Seanit???Przypomnij Saphirze,że trzeba zabrać ciało Kendry z kapliczki ;)>